περιδονώ

-έω, ΜΑ

παθ. περιδονοῡμαι

περιστρέφομαι («νησίδα ἐν τῇ λίμνῃ περιδονουμένην», Διον. Αλ.)

αρχ.

τραντάζομαι, συγκλονίζομαι από παντού («τεῑχος τῆς πίστεως τοῑς μηχανήμασι τῆς αἱρέσεως περιδονούμενον», Γρηγ. Νύσσ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + δονῶ «σείω, ταράζω»].